Paulina Haratyk, Prostota, anegdota i polska szkoła animacji. Analiza Człowiek człowiekowi Gerarda Piszczka i Michała Kuczmińskiego
Animacja wykonana metodą poklatkową, wykorzystująca wycinanki i fotografie. Estetyka oparta na prostocie wizualnej, powtarzalności i geometrii kształtów oraz uniwersalne, filozoficzne przesłanie, ukazane w błyskotliwy, anegdotyczny, choć jednocześnie podszyty pesymizmem sposób. Charakterystykę tą odnieść można nie tylko do Człowiek człowiekowi, ale także innych filmów duetu Piszczek i Kuczmiński. Ich dzieła wpisują się zresztą w nurt polskiej szkoły animacji – artystycznych filmów powstających od końca lat pięćdziesiątych do początku lat siedemdziesiątych – uznawanej za jedną z najważniejszych tendencji w światowej kinoplastyce.
