Paulina Haratyk, Film amatorski jako narzędzie społecznego aktywizmu. Analiza Jestem Magdaleny Andrzejewskiej
Portret dwudziestoletniej Kamilli, Tatarki Krymskiej z Uzbekistanu, uchodźczyni mieszkającej w Warszawie. Film o trudach integracji i odnalezienia się w zupełnie innym miejscu na świecie, o rozłące z domem, rodziną, marzeniami i wszystkim, co w naszym życiu kochamy i co definiuje to, kim jesteśmy. Wreszcie – o ogromnym koszcie walki o lepsze, bezpieczniejsze życie.
Filmy amatorskie w całej swojej historii były narzędziem społecznego aktywizmu, walki o ważne sprawy, które nie zajmowały należytego miejsca w publicznym dyskursie. Opowiadały o problemach lokalnych, sprawach bliskich ich twórcom, wyjątkowych osobach, które spotkali oni na swojej drodze. Film, szczególnie obecnie – w czasach gdy niemalże wszyscy mamy dostęp do technologii i narzędzi umożliwiających tworzenie oraz nieograniczoną dystrybucję swoich materiałów – umożliwia skomunikowanie się ze światem w taki sposób, by nasz głos został w nim usłyszany.
Jestem powstało w ramach projektu Akademia Nowe Horyzonty, którym opiekowałam się przez lata w Stowarzyszeniu Nowe Horyzonty. W ramach Akademii amatorzy, głównie nauczyciele i animatorzy, realizowali swoje pierwsze filmy.
